Η μικροαστική μου οικογένεια /Family stories




Ήμουν πάντα πρώτη στο σχολείο. 
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ονειρευόμουν να φύγω από το  χωριό, να πετύχω στη ζωή μου, να διαπρέψω.Και ήξερα τι χρειάζεται για να το πετύχω: πολλή  δουλειά. Γι αυτό κατάφερα να μπω από τις πρώτες στην Ιατρική, να τελειώσω στα 5 χρόνια ακριβώς με άριστα, να πάρω υποτροφίες για μεταπτυχιακά, να  διαπρέψω στον τομέα μου-γυναικολογία-  και να ασχοληθώ και με την έρευνα της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Έγινα όνομα στον τομέα μου, απέκτησα δόξα και χρήματα. Και όλα αυτά, με πολλή δουλειά από τα μικρά μου χρόνια έως σήμερα, στα 40 μου.
Φυσικά είμαι ελεύθερη και ωραία χωρίς υποχρεώσεις οικογενειακές. 
Νόμιζες ότι καριέρα και οικογένεια πάνε μαζί; Φυσικά και όχι.
Το να μην κάνω τη δική μου οικογένεια ήταν επιλογή μου. Ήταν ο ''όρος'' για να κατακτήσω την κορυφή. Πάντα πίστευα ότι η οικογένεια είναι το φρένο στη ζωή σου.
Όχι, όχι μην νομίσεις ότι είχα απωθημένα από τη γονική μου οικογένεια. Δεν με πιστεύεις; Γιατρός είμαι, ξέρω. Και για να σε πείσω θα σου εξηγήσω.
Ο μπαμπάς δάσκαλος. Αγάπη...  Λατρεία  για τη δουλειά του. Και μεταθέσεις πολλές μέχρι να κατορθώσει να διδάξει, όπως ονειρευόταν, στο χωριό του στο σχολείο που φοίτησε και να γίνει ο δάσκαλος που δεν είχε εκείνος ποτέ.



Η μαμά φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, άφησε τις σπουδές της για τον έρωτα της ζωής της και τον ακολούθησε όπου πήγαινε. Επιλογή της θα πεις. Ή αναγκάστηκε, λέω εγώ, επειδή ένα παιδί απρόσκλητο ήλθε. Ο αδελφός μου. Που και αυτός έγινε δάσκαλος. Και ζει στην πόλη κοντά στο χωριό των γονιών μου.
Μετά ήλθε ο άλλος μου αδελφός που έγινε και αυτός γιατρός αλλά -άκουσον άκουσον- ζήτησε να πάει στο χωριό στο Κέντρο Υγείας και δέχεται ασθενείς του ΕΟΠΥΥ!! Κοίτα φιλοδοξίες!
Το τρίτο παιδί ήταν η αδελφή μου. Παντρεμένη, με δυο παιδιά και ....οικιακά.
Μετά εγώ! 
Ναι, είναι μια μικροαστική οικογένεια η δική μου, αλλά μεγαλώσαμε με αγάπη και φροντίδα. Όχι πολλά πολλά. Πού να φτάσει ο μισθός του δασκάλου; Αλλά πάντα οι γονείς μου μας δίδασκαν ότι τα πολλά υλικά αγαθά είναι περιττά. Αν είναι δυνατόν!
Μη νομίσεις ότι δεν έχω καλές σχέσεις με την οικογένειά μου...
Τηλεφωνώ συχνά και  τους επισκέπτομαι...όποτε έχω χρόνο βέβαια. Ναι, παραπονιέται η μαμά αλλά... είπαμε, δεν άφησα ποτέ την οικογένεια να γίνει το φρένο μου.
Τον μόνον άνθρωπο που είχα στη ζωή μου εκτός από φίλους, συγγενείς  και συναδέλφους ήταν ο Φώτης. Σύντροφός μου, αλλά δεν μέναμε μαζί. Όλα κι όλα. Ήθελα στο σπίτι όταν γυρνώ, να είμαι μόνη, να κάνω ό,τι θέλω. Να μελετήσω όποια ώρα θέλω, να κοιμηθώ όσο θέλω...καταλαβαίνεις τώρα. Φυσικά έχει ο Φώτης προσωπικά του αντικείμενα στο σπίτι μου αλλά και εγώ στο δικό του.  Φυσικά μέναμε και μαζί, αλλά ο προσωπικός μου χώρος ήταν δικό μου άβατο.
Όλα πορεύονταν μια χαρά. Όπως τα είχα σχεδιάσει. Και ιατρείο και κλινική και εργαστήριο για την έρευνά μου και σεμινάρια και ταξίδια στο εξωτερικό και  την  ακριβή μου πελατεία.
Έως...την ημέρα που γυρνούσαμε από ένα διήμερο στα χιόνια. 
Το ατύχημα ήταν αστραπιαίο. Πότε τραγουδούσαμε και πότε βρέθηκα μέσα στα συντρίμμια του αυτοκινήτου, ούτε που το κατάλαβα.
Συνήλθα στο νοσοκομείο μετά από μέρες σε κώμα. Οι δικοί μου δίπλα μου, εκτός από το Φώτη.  Η ζωή μου επιτέθηκε!
Σοκ...Ο Φώτης δε ζει πια
Σοκ...  Τα πόδια μου δεν μπορούσα να τα κινήσω
Σοκ... Η ζωή  έκανε συντρίμμια όλους τους κόπους μου!
Σοκ...Τα όνειρά μου καθηλώθηκαν  στο αναπηρικό....
Μετά από αρκετό καιρό στο νοσοκομείο, ακολούθησε το κέντρο αποκατάστασης και μετά, εκπαίδευση πώς να κυκλοφορώ, να ζω πες καλύτερα, με το αναπηρικό καροτσάκι.
Επιστροφή στο σπίτι με  κοπέλα να με εξυπηρετεί, αλλά έδιωξα τους δικούς μου. Ήθελα το άβατό μου, τον χώρο μου να συνέλθω, αν και η παρουσία της κοπελιάς, που ναι με απαραίτητη μου ήταν, ενοχλητική όμως επίσης, ήθελα να μην υπήρχε.
Περνούσαν οι μέρες. Ο χρόνος είναι γιατρός λένε. Τρίχες! 
Το ιατρείο το ανέλαβε συνάδελφος. Ποιος  πελάτης δέχεται γιατρό στο αναπηρικό;
Η θέση στην κλινική κατελήφθη. 
Τι μου έμενε; Ο ερευνητικός κλάδος αλλά... αισθανόμουν μισή.
Και μου έλειπε ο Φώτης.
Δεν ήξερα εκείνη την περίοδο αν με πονούσε περισσότερο ο χαμός του συντρόφου μου ή ο χαμός των ονείρων μου. Έθαψα πολλά  τότε.
Και σιγά σιγά τα γκρίζα σύννεφα που με είχαν τυλίξει, έγιναν κατάμαυρα. Και η αντάρα μαινόταν συνεχώς. Ο ήλιος δεν έλεγε να φανεί ή εγώ είχα κλείσει τα πορτοπαράθυρα να μην βλέπω ούτε μια αχτίδα.
..........
Σήμερα σου γράφω για πρώτη φορά αγαπημένο μου ημερολόγιο, καθισμένη στο αναπηρικό μου, έχοντας για θέα το πράσινο του βουνού και ακούγοντας στο βάθος το μουρμουρητό της θάλασσας. Είμαι στη βεράντα του πατρικού μου.
Θυμάμαι ακόμη εκείνη τη μέρα που ήλθαν οι δικοί μου, η οικογένειά μου, με ορμή στο σπίτι μου.Το κατέλαβαν είναι η σωστή λέξη. Και δεν σήκωναν συζήτηση.
'' Φύγαμε'' είπε η μάνα μου και δεν δεχόταν καμιά αντίρρηση από εμένα. Τι για προσωπικό χώρο μίλησα, τι για επιλογή είπα...εκείνη ανένδοτη.
''Μπορείς να κλαις τη μοίρα σου στο σπίτι μας'',  μου είπε. ''Φύγαμε''!
Και φύγαμε. Γύρισα, θα ήταν σωστότερο να πω, στην πατρική μου εστία. Με εξανάγκασαν είπα, εκμεταλλεύτηκαν την ανημπόρια μου τους κατηγόρησα, αλλά κανένας τους δεν έδωσε σημασία.
Σήμερα είμαι καλά. Είμαι ήρεμη και προσαρμόζομαι στις νέες συνθήκες. Και να σου πω ένα μυστικό; Άρχισα σιγά σιγά να επαναπρογραμματίζω τη ζωή μου. Να κάνω νέα όνειρα βρε αδελφέ. Προσαρμοσμένα βέβαια στο αναπηρικό, αλλά όνειρα.
 ''Αλλίμονο αν δεν παλέψουμε εμείς οι άνθρωποι'', μου είπε η μάνα μου με τη σοφία της. ''Δεν θα λεγόμασταν νοήμονα όντα αν αφηνόμασταν στις κακοτυχίες της ζωής''.
''Δεν ήθελα να σας κουράσω μαμά'' είπα κάποια στιγμή. Εκείνη σταμάτησε να ζυμώνει το φύλλο για την πίτα που μου άρεσε πάντα και με κοίταξε για λίγο αμίλητη.
'' Η οικογένεια παιδί μου είναι για αυτές τις στιγμές κυρίως. Για να κουραστεί ξεκουράζοντας τους αγαπημένους, για να δώσει μια αγκαλιά να γίνουν τα δάκρυα ελαφρύτερα, για να δώσει το χέρι για να σταθεί ορθός ξανά, εκείνος που έπεσε. Αυτό σημαίνει  οικογένεια''!
Αυτή είναι η δική μου μικροαστική οικογένεια. 
Είναι η δική μου σωτηρία!

Είναι μια φανταστική ιστορία, για το δρώμενο της Αριστέας 

        Family stories που μπορεί να είναι και αληθινή.

50 σχόλια:

  1. Αληθινή ή ψεύτικη δεν ξέρω....πάντως εμένα με συγκίνησε η ιστορία σου...!
    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ πολύ όμορφη ιστορία!
    Τα όνειρα μας ναι! πρέπει να τα κυνηγάμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ελένη μου
      Ναι τα όνειρα χρειάζονται άγριο κυνηγητό
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  3. θα μπορούθσε να ήταν και αληθινή ιστορία Αννα μου μηπως η ζωή δεν παιζει τέτοια παιχνίδια;.. εκεινη γραφει τα σεναρια και εμεις ακολουθουμε...νομιζει κανεις ότι τα έχει όλα... τα όνειρα.. τα υλικα ... ομως δεν ξερει αν αυριο θα τα έχει όλα αυτά..!!
    Καταπληκρική η ιστορία σου Ανννούλα μου να περνας ομορφα καλο Σαββατοκύριακο φιλη μου... φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου ξέρω ότι θα μπορούσε να είναι και αληθινή.Έτσι ακριβώς είναι η ζωή.
      Σ'ευχαριστώ Ρούλα μου, χαίρομαι που σου άρεσε
      Καλό σου βράδυ
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  4. Πολύ συγκινητική και αληθινή η ιστορία σου, βγαλμένη απ τη ζωή..... γιατί υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη και τέτοιες οικογένειες !!! Μου άρεσε η ιστορία σου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ράνια μου. Ναι ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιες οικογένειες ακόμη. Έτσι λέω και εγώ
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Αννούλα μου
    Τι συγκινητική η ιστορία σου!!!!
    Όλοι ένα απάγκιο ψάχνουμε....

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου γλυκιά τυχεροί αυτοί που βρίσκουν το αγάγκιο
      Φιλιά πολλά πολλά

      Διαγραφή
  6. Πολύ ενδιαφέρουσα και αληθινή η ιστορία σου ΄Αννα μου, φορτωμένη αλήθειες που ξεχνάμε και ανακαλύπτουμε μέσα από τις ανατροπές των σχεδίων μας....η ζωή μας επιφυλάσσει προκλήσεις στις οποίες καλούμαστε ν΄ανταποκριθούμε κι εκεί στα δύσκολα αναζητάμε τις κρυμένες δυνάμεις του εαυτού μας και το στήριγμα των αγαπημένων, οικογένειας, συντρόφου, φίλων.... Φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου έτσι ακριβώς όπως τα λες. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να τα καταφέρνουμε να τα βγάζουμε πέρα και με τις δικές μας δυνάμεις και τις δυνάμεις που αντλούμε από τους δικούς μας
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  7. Η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.
    Αν έχεις την υγεία σου, πίστη στις δυνάμεις σου και κάποιους δικούς σου ανθρώπους να σε στηρίζουν δεν θες τίποτα άλλο.
    Πολύ συγκινητική ιστορία.
    Με άγγιξε πολύ.
    Καλημέρα Άννα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου συμφωνώ. Η οικογένεια είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στον κόσμο.
      Σ'ευχαριστώ πολύ Χαίρομαι που σου άρεσε
      Καλό σου βράδυ μάτια μου

      Διαγραφή
  8. Mπορεί να φαίνεται φανταστική ή υπερβολική, αλλά είναι η μοίρα όλων των μοναχικών ανθρώπων που επιλέγουν μία μόνο διάσταση ζωής. Η επαγγελματική καταξίωση και η αναρρίχηση στην κορυφή της πυραμίδας, μοιραία απαιτεί θυσίες. Και συνήθως η θέα από κει ψηλά, συνοδεύεται απ' τη θλιβερή διαπίστωση της μοναξιάς και της απομόνωσης. Έχω γνωρίσει γυναίκες που δεν τεκνοποίησαν από άποψη. Ή το έκαναν πολύ αργά, απλά για να συμπληρώσουν το βιογραφικό τους με την ιδιότητα "μητέρα"...
    Τραγική και συγκινητική η ιστορία σου Άννα μου. Ευτυχώς την απάλυνες στο τέλος αφού η ηρωίδα ήταν "τυχερή" μες στην ατυχία της και πρόλαβε να ζήσει την οικογενειακή φροντίδα. Αυτή που κάποτε θεωρούσε βάρος και την απαξίωνε.
    Τα φιλιά μου Αννούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου ναι είναι φανταστική αν και θα μπορούσε να είναι αληθινή ή να έχει συμβεί. Υπερβολική δεν ξέρω γιατί η αλήθεια είναι ότι γνωρίζω περιπτώσεις αληθινές που ξεπερνούν τη πένα και του πιο ευφάνταστου συγγραφέα. Και εγώ γνωρίζω γυναίκες που δεν απόκτησαν παιδιά από επιλογή. Και που δεν παντρεύτηκαν επίσης απο επιλογή.
      Και ξέρεις...επιλογή του καθένα να ζήσει όπως θέλει. Απλά η οικογένεια δεν πρέπει ποτέ να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  9. Η ιστορία σου Άννα μου μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ανέδειξες την ουσία της οικογένειας, το δέσιμο που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της. Μπορεί να είναι φανταστική, αλλά θα μπορούσε να είναι και πραγματική. Τέτοια σενάρια γράφει πολλές φορές η ζωή.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου καλώς σε βρήκα. Καλό Φθινόπωρο δεν είπαμε έτσι; Πέρασες καλά;
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία. Φανταστική ή όχι είναι από τα σενάρια που όπως λες η ζωή ξέρει και γράφει
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  10. Υπέροχη η ιστορία σου και στ΄αλήθεια δεν διαφέρεισε τίποτα από το να είναι αληθινή.
    Καλή σου επιτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι, την καταλαβαίνω την ηρωίδα σου. Για ανθρώπους που από μικροί συνειδητοποιούν όσα θέλουν και ότι μπορούν, είναι πλήγμα να τους δώσει τέτοια σφαλιάρα η ζωή και να σταματήσει τη φόρα τους, πάνω εκεί που νόμιζαν ότι στο χέρι τους είναι όλα. Είναι ένα είδος ταπείνωσης, να αρχίσουν ξαφνικά να μη μπορούν, εκείνοι που δεν είχαν ανάγκη κανέναν. Από την άλλη, όμως, αυτή η αδυναμία τους τούς ξαναφέρνει κοντά στους άλλους, από τους οποίους είχαν απομακρυνθεί, δίνει νέα ζωή στις σχέσεις. Οπότε, ουδέν κακόν αμιγές καλού.
    Όσο για τις φανταστικές - αληθινές ιστορίες... πάντα για όσα ξέρουμε (με κάποιον τρόπο) δε γράφουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα. Ναι και εγώ πιστεύω ότι η ζωή δίνει όχι απλώς σφαλιάρες, γροθιές θα έλεγα και σε ανθρώπους που πάλεψαν μόνοι τους με τις επιλογές τους και τα κατάφεραν. Απλά ο άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να είναι αυτάρκης.
      Έτσι όπως τα λες είναι...
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου
      Καλή εβδομάδα να έχεις

      Διαγραφή
  12. Αχ βρε Άννα μου με την πέννα σου και τα συναισθήματά σου....!
    Η Ηρωίδα σου πέρασε από μύρια χίλια κύματα για να κατασταλάξει σε κάποια μέτρα και σταθμά για τη ζωή μέσα από τραγικό όμως τρόπο.
    Κάθαρση λοιπόν και λύτρωση με πολύ μεγάλο κόστος μα και πολλές πολλές αλήθειες για όλους μας.
    Να υποκλιθώ στην έμπνευσή σου.
    Καλό Σαββατόβραδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Γιάννη μου με τα σχόλιά σου!!!
      Νομίζω ότι η ηρωίδα μας ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Τονωτικά όσο δεν παίρνει!!!
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  13. Αννούλα μου , σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου.
    Τραγική ιστορία, καλογραμμένη και προσεγμένη, μου άρεσε πολύ γιατί με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Είμαι και η ίδια αρκετά μοναχικό άτομο ίσως για αυτό. Αλλά η οικογένεια είναι ιερή. Δεν θα αποκοβόμουν από αυτή εύκολα....
    Η ηρωίδα έφαγε τα χαστούκια της, αλλά από τα χαστούκια μαθαίνεις, αλλάζεις, προσαρμόζεσαι... Ουαί κι αλίμονο αν δεν το κάνεις!
    Πολλά γλυκά φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι μας. Και εγώ σ'ευχαριστώ για την ευκαιρία να συμμετάσχω.
      Μοναχικό άτομο εσύ; Μου κάνει εντύπωση. Ανεξάρτητο άτομο ναι, έτσι θα σε χαρακτήριζ α. Αλλά η οικογένεια όντως είναι ιερή το ιερότερο που έχει ο άνθρωπος.Και τυχερός όποιος έχει σωστή οικογένεια
      Καλή σου εβδομάδα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  14. Με συγκίνησες πολύ Αννα και δε θα πιστέψω οτι είναι παντελώς ψεύτικη.Ολα απο κάπου εκπορεύονται,ακόμα κι αν οχι απο εμάς τους ίδιους.
    Νάσαι καλά με ευαισθητες τις κεραίες σου και να μας τα μεταφέρεις .Γράφεις υπέροχα!
    Φιλιά πολλά μουσκεμένα με λίγα δάκρυα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά μου σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα μπορούσε να είναι αληθινή η ιστορία εξάλλου η ζωή είναι ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας
      Φιλιά πολλά μάτια μου

      Διαγραφή
  15. Στα δύσκολα πάντα στην οικογένεια γυρνάμε Άννα μου, είναι τα μονα άτομα που μας στηρίζουν έστω και αν κάποιες φορές απομακρυνόμαστε από αυτά για πολλούς και διαφόρους λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου έτσι ακριβώς.Η οικογένεια είναι το λιμάνι μας..
      Καλή εβδομάδα να έχεις

      Διαγραφή
  16. Πολύ δυνατή ιστορία, Άννα μου!!! Καλογραμμένη και με ξεκάθαρα μηνύματα. Μπράβο σου, φίλη με συγκίνησες!
    Φιλιά γλυκά
    Καλή σου εβδομάδα
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου καλημέρα. Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου
      Καλή εβδομάδα και σε σένα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  17. Άννα μου με συγκίνησε η φανταστική σου ιστορία.
    Τι να πω; Η οικογένεια θα έπρεπε να μας στηρίζουν σ εόλες μας τις στιγμές. Εγώ δυστυχώς δεν το έχω νιώσει.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου. Η οικογένεια είναι σημαντική για τον καθένα μας και λυπάμαι που σου έχει λείψει τόσο
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  18. Ωραίο το στίγμα σου, Άννα μου, στις οικογενειακές ιστορίες. Πολύ ενδιαφέρον, αφού ανοίγει τόσα πολλά θέματα και συγκινεί...
    Μπράβο!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου. Χαίρομαι που σου άρεσε.
      Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  19. Όταν σε διαβάζω..κάθε φορά με καθηλώνεις, είσαι λες κάτι από μέσα μου, από τη ψυχή μου.Εμένα προσωπικά μου μου άρεσε πάρα πολύ και έχω τη λαχτάρα να την αρέσουν όλοι και να διακριθεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι γλυκά λόγια!!!Χαίρομαι που σου άρεσε. Ξέρω ότι και συ γράφεις. Γιατί δε συμμετέχεις δεν κατάλαβα...
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  20. Όταν εμείς οι άνθρωποι κάνουμε όνειρα, ο θεός γελάει, έτσι δεν λένε;
    Μετά από τη στεναχώρια που πήρα στην αρχή, η επέλαση της οικογένειας με ικανοποίησε.
    Δεν μου αρέσει η μοναξιά.
    Να είσαι καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι Ρένα μου. Και εμένα δεν μ'αρέσει η μοναξιά. Και ξέρω γυναίκες που την επέλεξαν και μου κάνει εντύπωση.
      Να σαι καλά και εσύ
      Την καλημέρα μου

      Διαγραφή
  21. Πολύ δυνατή και συγκινητική η ιστορία σου, 'Αννα μου!!!
    'Οπως δυνατοί πρέπει πάντα να είναι οι δεσμοί της οικογένειας!!!
    Υπέροχη η συμμετοχή σου!
    Φιλάκια και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαριάννα μου. Οι δεσμοί της οικογένειας πρέπει να είναι σίγουρα γεροί. Και η οικογένεια να είναι αληθινά σωστή όπως πρέπει.
      Να σαι καλά
      Φιλιά και από εμένα

      Διαγραφή
  22. Μπράβο σου Αννούλα μου !
    Μπραβο σου κορίτσι μου ... δεν έχω τίποτα άλλο να σου πω !
    Χίλια μπράβο !
    Να είσαι παντα καλά ματια μου ! Καλό φθινόπωρο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α Σταυρούλα μου γλυκιά ευχαριστώ πολύ.Να σαι καλά και εύχομαι καλό φθινόπωρο και σε σένα

      Διαγραφή
  23. Πολύ όμορφη ιστορία Άννα μου μπράβο και δοσμένη με τον δικό σου μοναδικό τρόπο!
    Να είσαι πάντα καλά και πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαίρη μου να σαι καλά
      Καλή εβδομάδα και καλό Φθινόπωρο-δεν είπαμε ε;

      Διαγραφή
  24. Άννα μου με συνεπήρε και με συγκίνησε ταυτόχρονα η ιστορία!
    Και τι ιστορία!!
    Το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι αυτό που λέω συνέχεια και είναι άσχετο από επιλογές..ο καθένας μας επιλέγει αυτά που νομίζει καλύτερο για τον εαυτό του και προφανώς αυτό έκανε και η ηρωίδα...η τύχη όμως έχει πάντα την τελευταία κουβέντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι πιστεύω και εγώ Μαρία μου. Η τύχη είναι σημαντικός παράγοντας στη ζωή μας και ας μην πιστεύουμε στην ύπαρξή της.
      Χαίρομαι που σου άρεσε. Σ'ευχαριστώ πολύ
      Να σαι καλά

      Διαγραφή