Υποτίθεται...

πηγή

Υποτίθεται, ρήμα απρόσωπο, παθητικό.  
Ρήμα που απευθύνεται σε μένα, σε σένα, σε όλους μας. 
Ρήμα που σημαίνει ότι κάνω κάτι αποδεκτό ως αληθινό μια και όλα έτσι δείχνουν.
Ένα ρήμα που με σημαδεύει από τα μικρά μου χρόνια, τότε που η μαμά με μάθαινε καλούς τρόπους, όπως το να σέβομαι τους μεγαλύτερους, να λέω πάντα την αλήθεια γιατί έτσι χτίζεται η εμπιστοσύνη, να είμαι έντιμη και φιλότιμη.
Και όταν έλεγα την αλήθεια και παρατηρούσα άσχημες αντιδράσεις υποτίθεται ότι θα μου λυνόταν η απορία για το αν η μαμά είχε δίκιο στο να είμαι ειλικρινής ή αν ο κόσμος έχει πάψει να αποζητά την εμπιστοσύνη, αλλά ακόμη το ψάχνω.
Αλλά και αυτός ο σεβασμός.........υποτίθεται ότι κερδίζεται με τις πράξεις μας κάθε μέρα, γιατί πρέπει να χαρίζεται;
Όσο για το φιλότιμο έχω καταλήξει ότι είναι μέσον προς εκμετάλλευση και ας πασχίζουμε να το αναζητούμε στους άλλους!
Υποτίθεται … μια λέξη που λέμε συχνά, καθημερινά θα έλεγα.
 Κι υποτίθεται λες
πως για χάρη μου κλαις.
Υποτίθεται πως
με λατρεύεις.
Κι υποτίθεται λες
πως με θέλεις και κλαις.
Μα γιατί, μα γιατί με παιδεύεις;  λέει ο ποιητής!!!

Υποτίθεται ότι αγαπάμε την αλήθεια, αλλά εννοούμε την αλήθεια τη δική μας.

Υποτίθεται ότι  είμαστε σωστοί άνθρωποι που νοιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας, αλλά όλο και λιγότερο σκύβουμε στον πόνο του άλλου.

Υποτίθεται ότι σεβόμαστε τους μεγαλύτερούς μας αλλά γυρίζουμε το κεφάλι προς το παράθυρο για να μην προσφέρουμε τη θέση μας στο λεωφορείο στους γεροντότερους.

Υποτίθεται ότι αγαπάμε αληθινά- παιδιά, γονείς , αδέλφια, φίλους, το σύντροφό μας- αλλά εννοούμε κάνε αυτό που θέλω για να σ’αγαπήσω.

Υποτίθεται ότι πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία στην κοινωνία μας αλλά παλεύουμε με κάθε μέσον -και μέσο-για να την καταστρατηγήσουμε.

Υποτίθεται ότι σεβόμαστε τους νόμους αρκεί να μην μας πιάσουν όταν τους παραβαίνουμε. 


Και με τόσα υποτίθεται χτίσαμε το κράτος μας………..κάνοντάς το ανεξάρτητο και ελεύθερο και το υποστηρίζουμε ενώ η αλήθεια είναι ότι το καταστήσαμε ερείπιο προς κατεδάφιση πασχίζοντας  από τη δημιουργία του για την εξάρτησή του από συμφέροντα.

Υποτίθεται ότι είμαστε καλοί πολίτες αλλά μπροστά στο δικό μας συμφέρον ή στο κομματικό μας, το ίδιο είναι, ας πάει και το παλιάμπελο που λέγεται Ελλάδα.

Υποτίθεται ότι έχουμε τη δημοκρατία στο  DNA μας, αλλά εννοούμε ότι η  ισότητα, η ισονομία και ο σεβασμός  στην ελευθερία του διπλανού μας δεν μας αφορά εκτός και αν ο ‘’διπλανός’’ είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Υποτίθεται λοιπόν, στον αιώνα των αιώνων. Τόσο παλιό όσο και οι άνθρωποι, τόση η χρησιμοποίησή του όση και η γκρίνια μας για τα κακώς τεκταινόμενα που μόνον εμείς δεν είμαστε υπαίτιοι!

Υποτίθεται……………..ότι θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι ως γροθιά την ώρα που η κυβέρνησή μας πασχίζει να διαπραγματευτεί..αλλά γίνεται ‘’της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα’’!!!

Υποτίθεται ότι μαθαίνουμε την αλήθεια γι αυτή τη διαπραγμάτευση, ως οφείλει μια δημοκρατική κυβέρνηση προς το λαό της και κάθε μέρα διαψεύδονται όσα υποστηρίχθηκαν την προηγουμένη.

Υποτίθεται ότι θα αφουγκραζόμασταν με σοβαρότητα όχι μόνο   τα οικονομικά μας προβλήματα, αλλά και   τα Εθνικά, αφού οι γύρω μας γείτονες σαν τα κοράκια μυρίστηκαν πτώμα και ξεπρόβαλαν. Αλλά πού τέτοιο πατριωτικό ενδιαφέρον!!!
Κι αυτό γιατί πατριωτισμός που είναι η αγάπη και η προσήλωση κάθε πολίτη στην πατρίδα του, κατάντησε να είναι το φρόνημα του εθνικόφρονα συντηρητικού, άρα και του περιθωριοποιημένου.

Υποτίθεται ότι βοηθάμε τη χώρα μας αυτή τη δύσκολη στιγμή και  δεν εννοούμε ότι είναι η ευκαιρία να μην πληρώσουμε τις οφειλές μας.

Υποτίθεται ότι κάθε γνώμη είναι σεβαστή και όχι σεβόμαστε μόνο αυτές τις απόψεις που ταιριάζουν με τις δικές μας.

Υποτίθεται ότι το κράτος μας θα γίνει με κόπο και δάκρυα ένα σωστό κράτος όπως θα το θέλαμε, αλλά εννοούμε δυστυχώς να πάρουμε μεγαλύτερους μισθούς και να βολευτούμε σε δουλειές στο δημόσιο………............................................................................

Υποτίθεται ότι μου τελείωσαν τα γενικώς αποδεκτά ως αληθινά, αλλά υπάρχουν τόσα που αν συνεχίσω να γράφω θα γεμίσω τις σελίδες ενός Μνημονίου!!
Τόσο σωστοί-υποτίθεται- πολίτες είμαστε!!!! (Μαζί και εγώ, μη νομίζεις ότι ξέχασα τι σημαίνει  ειλικρίνεια…….. Κι αν το νομίζεις δεν ξέρεις τι γερούς σπόρους έσπερνε η μαμά μου!)


Μαβιά σύννεφα στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''.


Η κα. Αργυρώ!!! Μια γλυκομίλητη γυναίκα, που σκόρπιζε χαμόγελα στον καθένα που θα καταδεχόταν - όπως συνήθιζε να λέει-να την καλημερίσει.
Η μοναξιά, της είχε χτυπήσει  την πόρτα. Έμεινε μόνη απ΄όταν έχασε το ταίρι της, ''νωρίτερα απ'ότι θα πρεπε'' αν και ο κος Σωκράτης είχε πατήσει τα 70!
Οι δουλειές στο σπίτι, τα τηλέφωνα στα παιδιά που ήταν κοντά αλλά μακριά, γιατί ''δεν προφταίνω μάνα'', έκαναν τη μοναξιά να παίρνει ένα χρώμα, που έσπαγε το μουντό γκρίζο.
Αλλά τα βράδια........ τότε η ησυχία στο σπίτι κραύγαζε αβάσταχτα.
Της  έλειπε......Της έλειπε η φωνή του, ''Αργυρώ πού είναι αυτός ο ρημαδοκαφές μου; '' Της έλειπε η μυρωδιά του, το φιλί του, γιατί ήταν τρυφερός ο μακαρίτης!
Τα παιδιά της δεν είχαν χώρο, μήτε χρόνο, δεν υπήρχε ούτε ένα  κενό στο τετράδιο της ζωής τους,  για να χωρέσει  η μάνα τους. Και εκείνη δεν παραπονιόταν.. Μα της έλειπαν  τα εγγονάκια της. Μια αγκαλιά τους ήταν αρκετή για να την κάνει ευτυχισμένη. Αλλά βλέπεις.......οι δυο της νύφες δεν ήθελαν πολλά πολλά με την πεθερά τους.  Ναι, έκανε το λάθος  στην πρώτη νύφη   να  της  πει ''Φρόντιζέ το γιο μου σε παρακαλώ Αθηνά μου  γιατί  αδυνάτισε''. Και αυτό ήταν. Γράφτηκε  στο περιθώριο της ζωής τους. Και η δεύτερη νύφη, κράτησε την ίδια γραμμή.
Οι επισκέψεις τους σπάνιες.  Μια τέτοια σπάνια μέρα ήταν η σημερινή.
Ο ουρανός ήταν γκρίζος αλλά ο δικός της  έγινε καταγάλανος, ο ήλιος της  έλαμπε. Όλη μέρα στην κουζίνα καταπιανόταν με όλες τις νοστιμιές που άρεσαν στα εγγονάκια της. Θα έρχονταν για  να μιλήσουν για κάποιο θέμα, της είπαν. Ένοιωσε τόση χαρά, που δεν αναρωτήθηκε.
Τα μαβιά σύννεφα γιγαντώθηκαν και αστραπές γέμισαν  τον ουρανό. Οι βροντές έκαναν τα τζάμια να τρίζουν.
Εκείνη, όταν πλησίαζε η ώρα, κάθισε  στο παράθυρο κοιτάζοντας έξω!  Στα χέρια της κρατούσε ένα βιβλίο, αλλά σήμερα δεν είχε καταφέρει να γυρίσει την επόμενη σελίδα. Η μπόρα ξέσπασε δυνατά και γρήγορα  και εκείνη ανησυχούσε μήπως δεν έλθουν!
Το φως έσβησε ξαφνικά. Έτρεξε να δει τι συμβαίνει, ούτε η γειτόνισσα είχε φως .  Άναψε κεριά. Η σκοτεινιά  του ουρανού έκανε το απόγευμα, νύχτα. 
Ανησυχούσε.... 
Αλλά να,  ήλθαν! Μπήκαν στο σπίτι με αγκαλιές για τη γιαγιά που είδε το φως να επανέρχεται και νόμισε ότι ήταν ο δικός της ήλιος που έλαμπε επειδή τους έβλεπε!
Και αφού γεύτηκαν τις νοστιμιές μίλησαν  για το λόγο της ........επίσκεψης..
Είναι δυνατόν;   Άκουσε καλά;   Να υπογράψει,  ήθελαν, για να κατεδαφιστεί η μονοκατοικία της....  ζητούσαν το οικόπεδο,  θα έπιαναν πολλά λεφτά, θα...
Κουνούσε το κεφάλι αρνητικά...''όχι''!!!
''Όχι '', τους ξαναφώναξε  με αγανάκτηση, όταν αντίκρυσε  το θυμό τους.....''Εδώ είναι η ζωή μου, οι αναμνήσεις μου''....
Ήξεραν την αγάπη της στο σπίτι αυτό, ήξεραν πώς ήταν δεμένο με τη ζωή της  κι όμως,έφυγαν αμίλητοι και θυμωμένοι!
Οικονομική ανάγκη δεν είχαν!!  Γιατί; 
Έσκυψε με πίκρα το κεφάλι βγάζοντας έναν αναστεναγμό!  
Πότε θα τους ξαναδεί;



Αυτή είναι η μία από τις δύο συμμετοχές μου στο ''Παιχνίδι με τις λέξεις'' της Μαρίας μας στο υπέροχο blog της  mytripssonblog 
Σ'ευχαριστώ θερμά Μαρία μου για τη φιλοξενία που όντως είναι άψογη.
Ευχαριστώ όλους όσους διάβασαν την ιστορία μου και όσους την ψήφισαν επίσης. Πέρασα θαυμάσια συμμετέχοντας σ'αυτό το δρώμενο.
Με το κόκκινο χρώμα είναι οι 5 υποχρεωτικές λέξεις που γύρω τους ''χτίζεται'' ένα διήγημα ή ένα ποίημα κάθε συμμετοχής.
Συγχαρητήρια και από εδώ στη νικήτρια Μαρία Κανελλάκη.
Συγχαρητήρια και σε όλους τους συμμετέχοντες. Πιστεύω ότι όλοι σας ήσασταν υπέροχοι!

Το κουτί με τις ευχές!

πηγή

Στο βάθος της ντουλάπας μου υπάρχει ένα κουτί, που χρόνο με το χρόνο γεμίζει ευχές.
Κάθε τέτοια μέρα σαν την Κυριακή-μεθαύριο- τα παιδιά μου το  γεμίζουν ευχές που τις κρατώ,  σαν ένα μικρό θησαυρό.
Κάθε μια έχει να σου πει και μια ιστορία. Για τότε που μικρούλα η κόρη μου, δεν μιλούσε καθαρά ακόμη και  όμως παρέα με τον μπαμπά της μου έφερε το πρώτο μου τριαντάφυλλο. Και φυσικά μου έδωσε και την καρτούλα της '' για σένα μαμάκα'', ένα κομμάτι χαρτί με χρωματιστές γραμμές που στην φαντασία της έφτιαχναν λουλούδια και κάτι ορνιθοσκαλίσματα που μόνο εκείνη ήξερε ότι λένε '' σ' αγαπάω μαμάκα''!!!
Μετά μάθαμε να γράφουμε....ανορθόγραφα ναι, αλλά γράφαμε. Και οι κάρτες γέμισαν ήλιους και καρδούλες που ζωγράφιζαν και οι δυο τους πια, τάχα μου κρυφά. 
Τα ανορθόγραφα  έμαθαν και συνέχισαν να  δίνουν ευχές '' από τα παιδάκια σου - τις κορούλες σου''  στην ''πιο καλή μαμά του κόσμου από τον ουρανό ως τη γη'', μέχρι σήμερα.
Ακόμη χαμογελάω όταν τις βλέπω..............ακόμη το δάκρυ παίζει κρυφτό με το χαμόγελο και όσο περνούν τα χρόνια τόσο φαίνεται ότι τελικά το δάκρυ θα είναι ο νικητής.
Τα χρόνια περνούν, και οι κάρτες μου της ημέρας αυτής,είναι σημαντικές για μένα όχι μόνο  γιατί είμαι μαμά  , ή γιατί είμαι κόρη που έχει δίπλα της τη μαμά της, αλλά γιατί όλες αυτές οι ευχές μου θυμίζουν το πόσο δύσκολο είναι να είσαι μάνα αλλά και πόσο πανεύκολο συνάμα, γιατί η αγάπη και από τις δυο μεριές είναι άδολη, δίνεται απλόχερα και η τρυφερότητα που μόνο τα παιδιά ξέρουν να προσφέρουν είναι μοναδική.
Θυμάμαι την αγωνία μου όταν πρωτοαπέκτησα παιδί. Θυμάμαι που αναρωτήθηκα '' και τώρα τι γίνεται;;'' '' Κι αν κάνω κάπου λάθος;; Τι επιπτώσεις θα έχει στο παιδί μου;;'' '' Κι αν πάθει κάτι;;'' '' Κι αν δεν είμαι κατάλληλη για να μεγαλώσω παιδί;;'' Πολλά άγχη που συνήθως έχουν όλες οι μαμάδες με κατέλαβαν αλλά τα χρόνια απέδειξαν ότι μπορεί σχολείο για μαμάδες να μην υπάρχει, όταν όμως υπάρχει πολύ αγάπη αληθινή και όχι εγωιστική τότε όλα βαίνουν ομαλά.
Αυτή η ημέρα, η γιορτή της μάνας  φωνάζει το πώς πρέπει να είναι η αληθινή μαμά. Ανεξάρτητα από το αν γέννησε ή όχι το παιδί της. Το μεγάλωμα έχει σημασία. Το να είσαι δίπλα του συνεχώς. Το  να το κοιτάς στα μάτια και να ξέρεις αν συμβαίνει κάτι , αν είναι χαρούμενο ή αγχωμένο και ας μη μιλά. Αληθινή μαμά σημαίνει  μια μεγάλη αγκαλιά για να κρατήσει το παιδί όταν το έχει ανάγκη, για να προσφέρει το χέρι της όταν το χρειαστεί το παιδί της, γιατί η αληθινή μαμά ξέρει να συγχωρεί αλλά και να νουθετεί, να διδάσκει αλλά και να συμπαραστέκεται. Και φυσικά να μαθαίνει.............κάθε στιγμή μαθαίνουμε μεγαλώνοντας παιδιά. 
Και έμαθα από τα ίδια τα παιδιά μου ότι η αλήθεια που τόσο τα διδάσκουμε να ακολουθούν, είναι αμφίδρομη. Και έμαθα ότι τα παιδιά κατανοούν από πολύ μικρά, ακόμη και τα δύσκολα. Και έμαθα ότι η εμπιστοσύνη είναι αμοιβαία και αλίμονο αν την κλονίσεις στο παιδί. Και έμαθα ότι η αδικία σημαδεύει το παιδί σε όποια ηλικία. Και πάνω από όλα αντιλήφθηκα ότι η σωστή σχέση μάνας -παιδιού ξεκινά από τη σωστή σχέση ανάμεσα στους δυο γονείς. 
Το βασίλειο του παιδιού που θα μεγαλώσει και θα πρωτοσταθεί γερά στα δυο του πόδια είναι το σπιτικό  που οι γονείς του φτιάχνουν και ιδιαίτερα η μάνα.
Αυτό το σπιτικό παίζει σημαντικό ρόλο στον ψυχικό του κόσμο...άρα στο τι άνθρωπος θα γίνει όταν μεγαλώσει.
Έμαθα και δίδαξα, έδωσα και πήρα,  πόσο αλήθεια είναι σπουδαία η σχέση μάνας παιδιού!!! 
Ας είναι καλά όλες οι μαμάδες του κόσμου, οι σωστές μαμάδες γιατί έχουμε και από τις άλλες. Ας είναι καλά ιδιαίτερα εκείνες οι μαμάδες που παλεύουν με νύχια και με δόντια για τα παιδιά τους!!!!!!!
Δυο μέρες ακόμη για να προστεθεί άλλη μια κάρτα στο κουτί των αναμνήσεων της γιορτής της μάνας. Δυο μέρες ακόμη για να ευχαριστήσω τα παιδιά μου που με έμαθαν να είμαι καλή μαμά!


Κι όμως είναι μεγέθη ανάλογα!


Διάβαζα σήμερα τη μελέτη του ΠΟΥ που αφορά την αλματώδη αύξηση της παχυσαρκίας στην Ευρώπη!
Ως το 2030 λέει, η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει επιδημία παχυσαρκίας. Διάβασε εδώ περισσότερα.
Αν σκεφθείς ότι η Ευρώπη της λιτότητας ενδιαφέρεται μόνο για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, κατανοείς γιατί ο κόσμος έχει παραμεληθεί.
Μέχρι το 2030 λέει η μελέτη, στη χώρα μας θα έχει διπλασιαστεί το ποσοστό των παχύσαρκων στο 40%. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία.
Γιατί;;
Γιατί δεν τρέφεται σωστά λέω εγώ. Και δεν τρέφεται σωστά από επιλογή ή επειδή δεν γνωρίζει ή επειδή δεν μπορεί να τραφεί σωστά.
Υπάρχει όμως σχέση παχυσαρκίας και οικονομικής κρίσης;
Η καλή διατροφή θέλει χρήματα και παλιότερη μελέτη έδειχνε ότι η κρίση οδηγεί τους καταναλωτές σε φθηνά είδη σίτισης.
Ξέρεις τι βάζουν σ' αυτά τα φθηνά τρόφιμα, έτσι; 
Απ' την άλλη υπάρχουν τόσα παχυντικά σνακ και όχι μόνο,που διαφημίζονται ειδικά για τα παιδιά, υπάρχουν εταιρείες που κερδίζουν πάρα πολλά, ταΐζοντας κόσμο με ''σκουπίδια''... 
Η αλήθεια είναι ότι τρελαίνομαι να διαβάζω μελέτες υπέρ του καλού της ανθρωπότητας!  Ειδικά αν η επικαιρότητα μου έχει ρίξει το ηθικό, χρειάζομαι κάτι να γελάσω βρε παιδί μου!
Μη νομίζεις ότι δεν θα κάνουν κάτι γι αυτό. Παγκόσμια ημέρα υπάρχει,ναι; Είναι στις 24 Οκτωβρίου. Ομιλίες λοιπόν θα γίνονται και εκδηλώσεις, τι άλλο θες;
Γιατί αν περιμένεις να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτές τις μελέτες αυτοί που πρέπει, μάλλον θα γεράσεις περιμένοντας. Και καλό είναι να γεράσεις, γι αυτό άσε κάτω τα πατατάκια που μασουλάς ενώ με διαβάζεις... 
Για να σοβαρευτώ λίγο, δεν είναι η πρώτη μελέτη που αφορά τους παχύσαρκους.
Συνδέεται η παχυσαρκία με τη φτώχεια; Μεγέθη ανάλογα!
Όταν δεν έχεις χρήματα να ταΐσεις την οικογένεια, αγοράζεις φθηνά που φυσικά παχαίνουν.
Ο Dr. Adam Drewnowski έκανε μια έρευνα για το θέμα αυτό. Πού κατέληξε; Στο εξής απλό: απέδειξε ότι με ένα δολάριο μπορεί κάποιος να αγοράσει πάνω από 1.000 θερμίδες σε μπισκότα ή πατατάκια αλλά μόνο 250 θερμίδες από καρότα και μόνο 170 θερμίδες χυμού πορτοκαλιού. Και ο καθένας μας πλέον γνωρίζει ότι τα ανθυγιεινά τρόφιμα είναι και παχυντικά.


Απ' την άλλη πόσοι άνθρωποι μπορούν να γυμναστούν όταν έχουν χαμηλά εισοδήματα; Εντάξει θα μου πεις, αν έχεις διάθεση και θέληση βρίσκεις τρόπους να τραφείς σωστά και να γυμναστείς. Όμως πόσοι από τα χαμηλά εισοδήματα έχουν και τις γνώσεις;
Μπορείς βεβαίως να περπατάς πολύ, μπορεί να είσαι στην εξοχή και να τρέχεις σαν να σε κυνηγά το ντόμπερμπαν του γείτονα, μπορείς αν θες.... αλλά η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη ικανότητας να αντεπεξέλθεις στις οικονομικές σου ανάγκες φέρνει κατάθλιψη. Ακόμη και αν τη γλυτώσεις, σίγουρα διάθεση δεν υπάρχει για να ασχοληθείς με την υγεία σου, που η σωστή διατροφή και η άθληση φροντίζουν.
Η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μελέτησε το κατά πόσο η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των ανέργων επηρεάζεται από τη σωματική δραστηριότητα και τη φυσική κατάσταση. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων απέδειξε πως ο αριθμός των ετών ανεργίας επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής (σωματική, ψυχική και συνολική ποιότητα ζωής), αλλά και τα ποσοστά παχυσαρκίας των ανέργων. Και όσο πιο πολλά χρόνια άνεργος είναι κάποιος τόσο πιο πολύ είναι παχύσαρκος!!! Σύμπτωση; 
Και όλα αυτά στα γράφω γιατί η διαπραγμάτευση της χώρας μας πάει από το κακό στο χειρότερο... και ο κόσμος αντέχει αλλά πόσο; 
Πάντως ας είναι σίγουροι οι Ευρωπαίοι ότι ως το 2030  δεν θα  έχουμε ελαττώσει το χρέος αισθητά αλλά σίγουρα θα έχουμε αυξήσει τα κιλά μας, δύσκολο το νομίζεις;

Φοβερή κοινωνία.............

πηγή



Δεν ξέρω πώς και γιατί... μάλλον ξέρω, αλλά δεν μου συμβαίνει συχνά.
Μιλώ για τα δάκρυα μου που έτρεχαν ασταμάτητα ακούγοντας για το κοριτσάκι που και το Amber Alert μας ζητούσε επιμόνως βοήθεια τόσο καιρό και που βρέθηκε το πού πήγε και το πώς.
Τελικά η λέξη ΠΑ ΤΕΡΑΣ μόνο μια συλλαβή έχει που  κάνει τη διαφορά!

Και η απορία μου παραμένει. Γιατί ζητείται επιμόνως να βλέπουμε τους ναρκομανείς ως ασθενείς;; Επιλογή τους είναι εν μέρει. Αλλά αν είναι εν δυνάμει μελλοντικοί δολοφόνοι και τέρατα γιατί να ζητείται ελεύθερη χρήση ακόμη και των σκληρών ναρκωτικών ουσιών;;;Αν μπορεί ο χρήστης των σκληρών ιδίως ουσιών να κάνει ανομολόγητες πράξεις που δεν τις γνωρίζει, τότε γιατί δεν θεωρείται επικίνδυνος;;; 
Και άλλη μια απορία έχω. Πώς γίνεται να μην ξέρεις τι κάνεις όταν έχεις πάρει ναρκωτικά και να  τις θυμάσαι μετά ώστε να καλύπτεις τα νώτα σου;;

Όποιος μπορεί να με διαφωτίσει τον ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Φοβερή κοινωνία... να ντρέπεσαι που ανήκεις σ' αυτήν. 
Και πριν πεις ότι είναι μεμονωμένη υπόθεση σκέψου την ψυχούλα που έφυγε και πώς έφυγε!  Αξίζει να την κατατάξουμε στις μεμονωμένες περιπτώσεις; Αξίζει να γίνει ένας αριθμός σε έναν στατιστικό πίνακα;
Θα μου πεις ότι εκατομμύρια είναι τα κέρδη από τα ναρκωτικά και λύση δεν δίνεται. Μήπως οι αυστηρότεροι νόμοι θα κάνανε τη διαφορά; Ή μήπως χρειάζεται θέληση να τα βάλεις με  τα μαμούθ των κερδών;
πηγή

Μιλώντας για κέρδη θα άκουσες και την έρευνα του Παντείου Πανεπιστημίου για την πορνεία. Πολλά τα δισεκατομμύρια και γι αυτό δεν υπάρχει καταστολή!
Τελικά όπου υπάρχουν πολλά χρήματα το έγκλημα θα θριαμβεύει. 
Έτσι είναι ; 
Καμιά ελπίδα δεν υπάρχει λες και συ;;