Μια βόλτα διαφορετική!

Μια ''ανάσα'' από την Αθήνα, άντε δυο- τρεις, μπορείς να θαυμάσεις τη φύση που υπάρχει στη γη, χιλιόμετρα μακριά...
Μια φύση υπέροχη, οικεία, πανέμορφη!
Παγόνι!! Ποιος δεν το ξέρει; Αρσενικό αυτό στη φώτο με την υπέροχη ουρά. Βλέπεις στο ζωικό βασίλειο τα αρσενικά είναι ωραιότερα από τα θηλυκά...Έχουν ανάγκη να κερδίσουν το θηλυκό με την εμφάνισή τους!!!!


Μια φύση  παράξενη μα τόσο χαριτωμένη......... με μικροσκοπικά ζωάκια που σηκώνονται στα δυο πόδια όταν θέλουν να κοιτάξουν τριγύρω....Μη με ρωτήσεις το όνομά τους, δεν το συγκράτησα!



Πολλές φορές και αφιλόξενη......αλλά περήφανη φύση.........ή


 επικίνδυνη για τη δύναμη που διαθέτει! 
Ποιος ξέρει γιατί κάθεται έτσι θλιμμένη; Ή μήπως είναι η μεσημεριανή της ξεκούραση;;


Χαριτωμένη σίγουρα!!!! Φύση υπέροχη με έναν κόσμο που προκαλεί θαυμασμό. Αυτοί είναι οι πιγκουίνοι της Αφρικής. Με δικές τους ''μονοκατοικίες'', με αυλή και δέντρα και φυσικά τη κοινόχρηστη λίμνη τους!


Εντυπωσιακά φιλική!!! Απίστευτα φιλική φύση!! 
Εδώ οι  λεμούριοι. Κλέψανε την παράσταση. Όλα τα παιδιά-επισκέπτες, ήταν τριγύρω τους αφού ελεύθερα κυκλοφορούσαν στο δικό τους δάσος.
Οι θηλυκοί λεμούριοι λατρεύουν τα μικρά τους και τα προστατεύουν πολύ. Σε αντίθεση με τα αρσενικά που τα ζηλεύουν γι αυτό και πολύ συχνά επιδίδονται ακόμη και σε βρεφοκτονίες!
Καμηλοπαρδάλεις και ζέμπρες και ένα πλήθος ζώων που φαίνεται ότι ζουν καλά σε άλλο περιβάλλον αν και μιμείται αρκετά το δικό τους.
Ζώα που είναι ελεύθερα στη φυλακή τους!!!!!!

Όπως και να είναι η φύση, καταπράσινη γεμάτη όμορφα ζώα, ή άνυδρη και αφιλόξενη, σκληρή γεμάτη μάχες επιβίωσης, δεν θα πάψει ποτέ να προκαλεί το θαυμασμό!

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο Images #15 της me ( maria) μας , στο mytripsonblog

Κακές αναμνήσεις; Delete!!!

πηγή

''Θα' θελα να ξεχάσω  αυτήν την περίοδο της ζωής μου'', ''να μη θυμάμαι τον πόνο που μου προξένησε εκείνος που μου έκανε τόσο κακό'' έχουμε ακούσει πολλές φορές  να λέγονται, ή μπορεί να τις έχουμε πει και εμείς  στην πορεία της ζωής μας.
Πώς θα ήταν να ξεχνάμε επιλεκτικά δύσκολες καταστάσεις που ζήσαμε;
Θα 'θελες να μπορούσες να ξεχνάς ό,τι σε πόνεσε;
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις -ερωτήσεις στάθηκε μια είδηση για θεραπεία από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή (PTSD).
Ξέρω, θα πεις ότι αυτές είναι ειδικές περιπτώσεις που προκαλούν προβλήματα υγείας και οδηγούν πολλές φορές στην αυτοκτονία τους ασθενείς. Είναι τρομακτικές εμπειρίες  που βίωσαν πολλοί άνθρωποι και που η θεραπεία που κάνουν δεν τους ωφελεί.
Σκέψου ότι 22 βετεράνοι πολέμου αυτοκτονούν,  την ημέρα. Ναι καλά διάβασες, 22 αυτοκτονίες στρατιωτών που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις τραυματικές εμπειρίες που κουβαλούν στην ψυχή τους. Ούτε τα φάρμακα και οι υπάρχουσες θεραπείες μπορούν.
Η νέα θεραπεία που περιμένει έγκριση-δεν ξέρω ήδη αν την πήρε  αυτήν την ώρα που σου λέω όλα αυτά-υπόσχεται να σβήσει τον πόνο και τον τρόμο που αλλάζει τη ζωή πολλών πολλών ανθρώπων μετά από συμβάντα που δε θες ούτε να φανταστείς.
Ο Edward Meloni, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Χάρβαρντ, έχει επινοήσει μια νέα μέθοδο που χρησιμοποιεί το αέριο ξένο -ένα ευγενές αέριο που έχει γίνει διάσημο στο YouTube επειδή κάνει τη φωνή σου πιο βαθιά- για να βοηθήσει ανθρώπους να ξεχάσουν τις τραυματικές αναμνήσεις τους.
Ο καθηγητής υποστηρίζει ότι η νέα αυτή μέθοδος αφαιρεί το συναίσθημα που προκαλεί μια τραυματική ανάμνηση, ενώ η εξάλειψη της ίδιας της ανάμνησης είναι μικρή.
Λέω  εγώ τώρα............... όταν θα εγκριθεί αυτή η νέα θεραπεία, μια και ήδη έχει γίνει γνωστή και ο κος καθηγητής δέχεται πάρα πολλά μαίιλ από ασθενείς που θέλουν ...delete...όταν λοιπόν.... θα εφαρμοστεί σε αυτούς που έχουν πράγματι μεγάλη ανάγκη.
Όμως..........
Ό,τι ξεκινάει ως θεραπεία και δεν βλάπτει τον οργανισμό, φτάνει στην κατάχρηση στο μέλλον, γι αυτό σκέφτηκα πώς θα ήταν να υπήρχε ένας φθηνός και αβλαβής τρόπος να σβήσεις κακές αναμνήσεις.........
Θα το τολμούσες;
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είμαστε εμείς οι ίδιοι μετά την διαγραφή εκείνου που μας πόνεσε;
Θα είχαμε την ίδια πείρα, εμπειρία από καταστάσεις που ναι μεν μας τρόμαξαν ή μας πόνεσαν αλλά συγχρόνως μας δίδαξαν;
πηγή

Κι αν μια τραυματική εμπειρία συνέβη από δικό μας λάθος, αν σβηστεί μόνο η συναισθηματική φόρτιση, θα σημαίνει μήπως ότι θα ξανακάναμε το ίδιο λάθος;
Και αν ξέροντας ότι σβήνοντας κακές έως πολύ κακές αναμνήσεις, δεν θα έχουμε τύψεις για κάτι κακό που κάναμε, μήπως θα το ξανακάναμε;
 Η καθηγήτρια Douwe Draaisma, η οποία ειδικεύεται στη φύση και τη λειτουργία της ανθρώπινης μνήμης, έφερε ως παράδειγμα ένα θύμα βιασμού. Φυσικά θέλει να ξεχάσει και την ανάμνηση αλλά περισσότερο αυτό τον τρόμο που κουβαλά σε όλη τη ζωή του.
Τι επιπτώσεις θα έχει στον βιαστή αν ξεχαστεί αυτός ο τρόμος που προκάλεσε; αναρωτιέται. Σίγουρα ο θύτης θα ''έπεφτε στα μαλακά''!!
Και εγώ λέω ...........ακόμη και οι βετεράνοι αν ξεχάσουν τη φρίκη του πολέμου ή τις επιπτώσεις του στους πολίτες ή τις πράξεις που οι ίδιοι έκαναν στον πόλεμο, δεν θα ξανακάνουν τα ίδια σε ένα νέο πόλεμο;
Πώς θα είμαστε αν μπορούμε να διαγράψουμε όλα τα άσχημα και αρνητικά που μας έχουν συμβεί;;;
Θα γίνει καλύτερη η κοινωνία μας ή χειρότερη;
Θα είμαστε καλύτεροι άνθρωποι ή απλά υγιείς;;
Αλήθεια πώς;;
πηγή

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!



Για σκέψου, να ονειρεύεσαι μια ευκαιρία να αλλάξεις ζωή, να νοιώσεις άνθρωπος, να νοιώσεις ασφαλής για να δημιουργήσεις και να πρέπει να φύγεις από την πατρίδα σου για να πλησιάσεις το όνειρό σου!!!!!!!Αυτά είναι τα δικά μας παιδιά που φεύγουν και η ψυχή μας σφίγγεται από πόνο και αγωνία!
Σκέψου τώρα να πρέπει να αλλάξεις ζωή, να νοιώσεις ασφαλής, να ξεφύγεις από την πείνα που μαστίζει τη χώρα σου, να γλυτώσεις από τον πόλεμο και την τρομοκρατία, να θες δουλειά και να μη βρίσκεις, να φοβάσαι να κυκλοφορήσεις εξαιτίας της μεγάλης εγκληματικότητας που μαστίζει την περιοχή που ζεις, να θες να βοηθήσεις την οικογένειά σου που δεν έχει ελπίδα επιβίωσης και να πρέπει να αλλάξεις χώρα.
Αυτοί είναι οι μετανάστες που περνούν τα πάνδεινα από τους δουλεμπόρους-διακινητές τους λένε- που διακινδυνεύουν τη ζωή τους και πληρώνουν αδρά για να βρεθούν σε μια πολιτισμένη χώρα!!!!
Σκέψου πόσοι χάνουν τη ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια....κοίτα πόσα πτώματα η θάλασσα ξεβράζει! Άνθρωποι που χάθηκαν κυνηγώντας την ελπίδα!
Ποια λύση μπορεί η Ευρώπη να δώσει;;; Να θρέψει τόσα ''κύματα'' μεταναστών λογικό είναι να μη μπορεί.
Όμως...........ειδική δεν είμαι, αλλά βλέπω πχ εμπάργκο σε χώρες -βλέπε Ρωσία για το ουκρανικό ζήτημα-δεν βλέπω όμως κανένα μέτρο εναντίον χωρών που αφήνουν το δουλεμπόριο να ανθεί στις χώρες τους...
Δεν βλέπω καμιά αντίδραση για τους πολέμους που διαιωνίζονται και οδηγούν τους πολίτες αυτούς, να μεταναστεύουν. 
Δεν βλέπω να γίνεται σοβαρή και άμεση επέμβαση ώστε να χτυπηθεί η τρομοκρατία που στοιχίζει ζωές ακόμη και των ίδιων των πολιτών που ζουν εκεί.
Δεν βλέπω προσπάθεια να χτυπηθούν οι αιτίες στις ρίζες τους γιατί αυτοί είναι οι λόγοι που οδηγούν τον κόσμο να φεύγει.
Και φτάνουν εδώ τι γίνεται;;; 
Τους αφήνουμε να κυκλοφορούν ελεύθεροι, χωρίς χρήματα οι περισσότεροι με σκοπό να ... γυρίσουν πίσω! Είναι δυνατόν; Πέρασαν τόσα, θα γυρίσουν στην πατρίδα τους;;Οικειοθελώς;
Μένουν λοιπόν ελεύθεροι εδώ χωρίς γνωστούς πολλοί εξ αυτών, κοιμούνται στις πλατείες, στους δρόμους, στις εισόδους πολυκατοικιών χωρίς συνθήκες υγιεινής, χωρίς φαγητό, εκτός και αν πάνε στα συσσίτια, χωρίς χρήματα, κατάλληλα θύματα των επιτήδειων που θέλουν ''προσωπικό'' για τις παραβατικές τους ενέργειες.
Και ο φόβος στους κατοίκους της δικής μας χώρας μεγαλώνει κινδυνεύοντας να δώσει υψηλά ποσοστά στη Χρυσή Αυγή...Ποιος φταίει;;
Δεν είναι ουμανισμός να αφήνεις τόσο κόσμο ελεύθερο με μια κάρτα μόνο, χωρίς να έχει στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης!
Ας έμεναν τα κέντρα υποδοχής ανοικτά, να βρίσκουν φαγητό, νερό να πλυθούν, κρεβάτι να κοιμηθούν όσοι δεν είχαν δικούς τους ανθρώπους να τους φιλοξενήσουν.
Πώς θα φύγουν  οι μετανάστες, για την Ευρώπη που επιθυμούν, αφού τους απαγορεύεται;
Πώς θα βρουν χρήματα για να επιστρέψουν στη χώρα τους, όταν πολλοί χρωστούν στους δουλεμπόρους και αναγκάζονται να κάνουν ό,τι παράνομο τους ζητηθεί για να ξεχρεώσουν;
Το ''λιάζονται'' της υπουργού έγινε ανέκδοτο και δικαίως.
Το ''δεν με αφορά η έξοδός τους αλλά η είσοδός τους'' είναι δείγμα ουμανισμού;
Υποκρισία μας διακατέχει.
Πολιτικούς και πολίτες. Χώρες ανεπτυγμένες  και πλούσιες πετάνε ''το μπαλάκι'' στους άλλους γιατί ξέρουν πόσο επικίνδυνο είναι να το κρατήσουν στη χώρα τους... κι όμως υποκρίνονται τους ανθρωπιστές.
Και όταν υπάρχει υποκρισία τότε τα προβλήματα κρύβονται ''κάτω από το χαλί'' μέχρι που θα γίνει βουνό που θα πέσει επάνω μας... 
Όσο ανθρωπιστής και αν είσαι ξέρεις ότι καμιά χώρα και περισσότερο η δική μας δεν μπορεί να δεχθεί τους χιλιάδες που θα συνεχίσουν να έρχονται όσο οι χώρες τους διαλύονται.
Ξέρεις, ότι δουλειές δεν υπάρχουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και ειδικά στη δική μας.
Ξέρεις, ότι τόσος κόσμος χωρίς έλεγχο δημιουργεί πάμπολλα προβλήματα για όλους.
Ξέρεις πώς λύση στο πρόβλημα δεν δίνεται με το να τους φιλοξενείς στη χώρα σου, να τους προσφέρεις όσα τους είναι  ανθρωπίνως απαραίτητα και ας έχεις χρήματα να διαθέσεις. Για πόσο καιρό; 
Το μετά ποιος το σκέφτηκε; 
Και ο ανθρωπισμός επιβάλλει να σκέφτεσαι το μετά γιατί μόνον έτσι προλαβαίνεις δύσκολες και μη ανατρέψιμες καταστάσεις.

Όταν ήμουν μικρή.........

πηγή

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, τέτοιες μέρες,  ήμασταν σε αναβρασμό μεγάλοι και μικροί. Οι μεγάλοι για τις ετοιμασίες που τότε γίνονταν με περισσότερη ευλαβική προσήλωση στα έθιμα και τις συνήθειες που κληρονόμησε ο καθένας από τους παλαιότερους, αλλά και εμείς οι μικροί γιατί μετρούσαμε αντίστροφα πότε θα κλείσουν τα σχολεία και πότε οι νονοί μας θα φέρουν τα δώρα μας!
Λαμπάδες στολισμένες και όμορφες, που έμεναν στο κουτί τους για την Ανάσταση, παπούτσια κατά κύριο λόγο άσπρα και ρούχα ήταν τα δώρα μας. Α....και τσουρέκι και αυγό σοκολατένιο συμπλήρωναν τα πακέτα των νονών.
Τα σημερινά παιδιά παραγγέλνουν λαμπάδες κυρίως, από ό,τι τους διαφημίζεται. Για ρούχα και παπούτσια δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Που λες οι λαμπάδες είναι κάτι κουτιά τεράστια.... με ένα σκέτο κερί αν είναι αγόρι ή με χάρτινο διακοσμητικό πάνω στο κερί, αν είναι κορίτσι ενώ το υπόλοιπο κουτί είναι κράνη ή τα όπλα του σπάιντερμαν ή αξεσουάρ για κούκλες. 

Η δικιά μας παραγγελία φέτος, ήταν η περούκα της Έλσας...........τι θα πει ποιας Έλσας; Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις τη πριγκίπισσα Έλσα με τη μακριά πλεξούδα που κάνει  πάγο ό,τι θέλει; Ε ........α γεια σου αυτή. Που λες μέσα το κουτί είχε την περούκα της όπως τη βλέπεις στη φωτογραφία, ένα μικρόφωνο που δουλεύει αληθινά και παίζει και τραγούδια και φυσικά την τιάρα της πριγκίπισσας. Στην ακρούλα ένα κερί απλό με τη χάρτινη φιγούρα της Έλσας...Τσουχτερό το ποσό αλλά η παραγγελία  εξετελέσθη!!!!! Και η χαρά της νέας μας πριγκίπισσας;; Ανείπωτη!!! Μην το ψάχνεις, είπαμε, άλλα πρότυπα σήμερα.
Που λες, τέτοιες ημέρες θυμάμαι, το σπίτι ετοιμαζόταν, καθαριζόταν για το Πάσχα. Και στην επαρχία ασβεστώνονταν αυλές και μαντρότοιχοι. Ακόμη συμβαίνει αυτό! Αποστείρωση και βάψιμο.
Τη Μ. Εβδομάδα, θυμάμαι,η μητέρα μου είχε συγκεκριμένη ημέρα για τα κουλούρια τα πασχαλινά, άλλη ημέρα για τα τσουρέκια, και φυσικά Μ. Πέμπτη για τα αυγά τα κόκκινα. Μόνο κόκκινα!
Τι κράτησα εγώ; Μόνο τα αυγά.Αλλά πολύχρωμα και με βιολογικές βαφές γιατί.....ε τώρα ξέρουμε!!! Ούτε κουλούρια, ούτε τσουρέκια! Βλέπεις μας έμαθαν ότι τα κουλούρια παχαίνουν, τα τσουρέκια επίσης. Και  πολλοί της δικής μου γενιάς το ίδιο ακολουθούν. Χάθηκε έτσι αυτό το άρωμα που ανέδιδαν τα σπίτια αυτές τις ημέρες!! 
Φυσικά πηγαίναμε και εκκλησία τότε...Τώρα, ο κόσμος σιγά σιγά απομακρύνεται, πάει μόνο επιτάφιο περιφορά και Ανάσταση. Με το ''Χριστός Ανέστη'' βλέπεις κόσμο να φιλιέται και ακούς δυναμιτάκια  να σκάνε τριγύρω.  Και ο κόσμος σιγά σιγά φεύγει για το Αναστάσιμο τραπέζι, μην παγώσει το φαγητό!  Εκτός από μερικούς ηλικιωμένους που μένουν ως το τέλος. 
Χάσαμε και τη μαγειρίτσα! Ήταν το αγαπημένο μου πιάτο! Εντόσθια βλέπεις παραπέμπουν σε τρελές αγελάδες .....τα αποφεύγουμε, μην τρελαθούμε κι άλλο!!! Θυμάμαι το σταυρό από το κερί της λαμπάδας με το Άγιο Φως  που έκανε η μητέρα  μου στην είσοδο της αυλόπορτας και περίμενα πότε θα ψηλώσω για να έλθει η δική μου σειρά. Τώρα δεν θέλουμε να μαυρίσουμε την είσοδο!!!!
Πάντως το σπίτι μου στολίστηκε με τα αυγουλάκια του και τα καλαθάκια του.Δεν έχει σημασία που θα πάω αλλού για Πάσχα.......το σπίτι θα είναι εορταστικά στολισμένο!
Α....και τότε, όταν ήμουν μικρή δεν σουβλίζαμε!! Το κρέας στη λαμαρίνα του φούρνου πάνω σε κληματόβεργες ήταν το πασχαλινό μας γεύμα. Τώρα όμως σουβλίζουμε το Πάσχα και χορεύουμε και τραγουδάμε! Μη νομίζεις, καλή παρέα και κέφι  είναι η συνταγή για να περάσεις αξέχαστα. Όλα τα άλλα είναι απλά η γαρνιτούρα.
Ας μας κάνει καλό καιρό.......Πάσχα κλεισμένοι μέσα στο τζάκι δεν νοείται. 
Δεν ξέρω τι θα προκύψει με το ίντερνετ εκεί που θα πάω, γι αυτό σας εύχομαι από τώρα,καλό Πάσχα να περάσετε. Η Ανάσταση του Κυρίου εύχομαι να αναστήσει ελπίδα, όνειρα αισιόδοξα και το χαμόγελο στα χείλη όλων μας.
Χρόνια σας πολλά!