Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία...............

Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία για τους μαθητές.
Επειδή στην οικογένειά μου έχουμε εκπαιδευτικούς, πάντα γίνονται συζητήσεις τέτοιες μέρες, για τις ελλείψεις στα σχολεία, για την εκπαίδευση, για την παιδεία γενικότερα.
Μια τέτοια συζήτηση άνοιξε στις διακοπές μας, όταν είδα το σχολείο του χωριού μας να μαραζώνει μια και παιδιά δεν υπάρχουν πια για  να γεμίσει φωνές και γράμματα. Τα λιγοστά παιδιά μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, πήγαιναν 10 χλμ στην πόλη με ταξί που πλήρωνε η νομαρχία, τα προηγούμενα χρόνια.
Το σχολίασα βέβαια.....και οι παλιοί της παρέας θυμήθηκαν τα δικά τους σχολικά χρόνια που πήγαιναν με τα πόδια μέσα από ποταμάκια και  δρομάκια βουνού, ώρες δρόμο, ειδικά τα γυμνασιόπαιδα που γυμνάσιο υπήρχε μόνο στην πόλη.
Τώρα βέβαια παιδιά δεν υπάρχουν από όσο ξέρω, και αν είναι κάνα-δυο θα πηγαίνουν στην πόλη  όπως παλιά. Λιγοστέψαμε  επικινδύνως...........Λίγα τα παιδιά. Και όχι μόνο στην επαρχία.
Είπαμε και θυμηθήκαμε τα δικά μας χρόνια στο σχολείο. Μείναμε βουβοί εμείς που μεγαλώσαμε στην Αθήνα και καταλάβαμε ότι είχαμε τις ανέσεις μας, όταν συγκρίναμε αναμνήσεις  σχολικής ζωής πόλης- επαρχίας.
Πόσο πολύ γκρινιάζουμε τώρα!!!!!!!!!!!
Φυσικά ζητάς το καλύτερο για τα παιδιά σου σε μια εποχή που η πρόοδος έχει φτάσει στα ύψη και που η ζωή έχει βελτιωθεί τόσο πολύ.
Αλλά ας σκεφθούμε ότι σήμερα υπάρχουν στον κόσμο παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο και ας το θέλουν πολύ, ή που πηγαίνουν αλλά όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες πραγματοποιούν έναν απίστευτο άθλο με κίνδυνο της ζωής τους.
Δείτε...(πηγή)

 Στην Κίνα, την πρώτη οικονομική δύναμη του κόσμου, υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν θρανία και καρέκλες....έτσι τα τραπεζάκια του σπιτιού μεταφέρονται στο σχολείο.........όπως έκαναν πολλοί από τους γονείς τους!
Το κοριτσάκι πάει στο σχολείο της με .................σχετική άνεση. Θα είναι η προνομιούχα της περιοχής της!!!!!!!!


risking-lives-for-school

The story might sound incredible to some, but it isn’t uncommon for children from less privileged regions facing immense hardship on their commute to the institute of learning. You will be surprised at the great lengths some children are willing to go to reach school.

Ναι, μου φαίνονται απίστευτες οι φώτο αυτές ...Στην αρχή σκέφτηκα ότι κάτι άλλο κάνουν τα παιδιά, ίσως παίζουν μετά το σχολείο, ή μετέχουν σε αθλήματα.
Όμως ναι υπάρχουν οι μη προνομιούχοι που ζουν σε απόμερες περιοχές και τα παιδιά τους ονειρεύονται να πάνε σχολείο....και κάνουν τα πάντα για να φτάσουν.
Πατήστε τα λινκ για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και να διαβάσετε το σχολιασμό.
Μετά από αυτό ντρέπομαι να γκρινιάξω!

Διακοπές τέλος!!


Καλό μας μήνα!!!!!!!
Καλό φθινόπωρο, έστω τυπικά μια και το καλοκαίρι συνεχίζεται. Αλλά διακοπές τέλος!
Μάζεψα αλμύρα και θαλασσινή αύρα και επέστρεψα προσπαθώντας να προσαρμοστώ....όχι στην καθημερινότητα μια και στις διακοπές δεν είχε διακοπεί τίποτε από τα ''κάθε μέρα μου'', εκτός του διαδικτύου μια και δεν είχα σχεδόν καθόλου σύνδεση.
Πώς περνά όμως ο καιρός! 
Πότε ήλθαν και πότε πέρασαν οι διακοπές, ούτε που κατάλαβα.. 
Όταν ήμουν μικρή, άκουγα τους μεγαλύτερους να λένε ''πω πω πώς μεγάλωσε το παιδί σου, πώς πέρασε ο καιρός, μικρούλι το θυμάμαι σαν να ήταν χθες....'' και σκεφτόμουν ότι μόνο εμένα ο χρόνος μου κάνει καψόνια και δε λέει να τελειώσει το σχολείο γρήγορα να έλθει το καλοκαίρι...
Και να τώρα που ο χρόνος τρέχει σε μαραθώνιο .
Καλά πέρασα..........έφυγα από τη φασαρία και την ατμόσφαιρα της Αθήνας και αναζωογονήθηκα.
Όχι... δεν ξεκουράστηκα. Εκτός του 3ωρου ή 4ώρου στη θάλασσα, πάντα έχω περισσότερο κόσμο σπίτι να φιλοξενώ. Αλλά είναι μια άλλη κούραση αυτή, ευχάριστη.
Ξανά στα δικά μας λοιπόν με την εφορία να περιμένει εξόφληση, με τους λογαριασμούς του καλοκαιριού να στοιβάζονται περιμένοντας να πληρωθούν............αλλά όλα μπαίνουν στη σειρά τους σιγά σιγά και εγώ ξανά γίνομαι Αθηναία, αλλά με χρώμα καλοκαιριού.
Και το νησί μου το βρήκα όπως το ήξερα, γεμάτο πράσινο και κόσμο, αλλά είδα πολλά ''ΠΩΛΕΙΤΑΙ'' σε κτήματα και σπίτια. Να πω ότι μου έκανε εντύπωση;;; Όχι το περίμενα, αλλά να ,μου κακοφαίνεται κιόλας όταν περιουσίες -κυρίως πατρικές- πωλούνται..........
Όσο για τον καιρό, ήταν άστατος στο νησί, τη μια κρύο, την άλλη καύσωνα. Και ο αέρας μας έπαιρνε ομπρέλες και καπέλα τις περισσότερες μέρες. Αλλά κανένα παράπονο μια και αντιπαθώ τον καύσωνα!
Αυτά προς το παρόν.
Καλημέρα σε όλους και να περνάτε όμορφα.