πηγή |
Αγαπώ πολύ τα ταξίδια..............κοντινά ή μακρινά. Τ' αγαπώ τόσο πολύ που αν ήταν εφικτό θα κυκλοφορούσα με ένα σακίδιο στην πλάτη. Τώρα βέβαια το
σακίδιο είναι υπερβολή μια και πάντα χρειάζομαι βαλίτσα και μάλιστα μεγάλη....
Αφορμή για αυτό το ταξίδι σήμερα, που έκανα πριν καιρό, ήταν η πρόσκληση της Petras, μια και
'' το ταξίδι είναι κάτι σαν πόρτα
από όπου βγαίνεις από την πραγματικότητα
για να μπεις σε ένα χώρο ανεξερεύνητο
που μοιάζει με όνειρο.
Γκυ Ντε Μωπασάν''
Το ταξίδι αυτό δεν ήταν όμως μόνο για πάρτη μου......παρέα μου ο άντρας μου φυσικά.
Μια φορά λοιπόν, πριν κάμποσο καιρό, ετοιμαζόμουν για την Αυστραλία. Ήταν Δεκέμβρης, χειμώνας δικός μας, καλοκαίρι στην άλλη άκρη της γης........
Ετοιμασίες, βίζες, να τακτοποιηθούν τα παιδιά, οι δουλειές, το σπίτι και να ενημερωθούμε για το τι επιτρέπεται να πάρουμε μαζί μας και τι απαγορεύει, ή απαγόρευε τότε, η Αυστραλία, τι θα δούμε, το πώς και το πού για το κάθε τι......Ενημερωθήκαμε λοιπόν και........22 ώρες αεροπορικώς!!!!!!!!!!!!!
Φοβερό να βρίσκεσαι καθισμένος τόσες ώρες σε μια θέση αεροπλάνου! Μια στάση στις 10 ώρες στη Σιγκαπούρη...Ώπα...να μια ευκαιρία να πάμε εκεί που θέλαμε τόσο καιρό και δεν είχαμε την ευκαιρία.
Αποφασίστηκε! Βρήκαμε γραφείο ταξιδίων για να κλείσουμε ξενοδοχείο, τακτοποιήσαμε συνάλλαγμα, βγήκαν τα καλοκαιρινά, οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν, και όταν ήλθε η ώρα .............. φύγαμε χωρίς τύψεις για τα παιδιά που μένουν πίσω, για τους δικούς μας που τους φορτώσαμε τις ευθύνες μας, με τη χαρά μικρού παιδιού στις αποσκευές μας!!
Οι ώρες μέσα στο αεροπλάνο πέρασαν με την προσμονή της άφιξης, με διάβασμα, κουβέντα, μουσική, προσπάθεια για ύπνο- αλλά το βλέφαρο δεν έκλεινε-, με βόλτα στο στενό χώρο του αεροπλάνου για να πάμε πίσω πίσω να χαζέψουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, μια και ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, και να διαφωνήσουμε μεταξύ μας αν η σκόνη που βλέπουμε κάτω στη Σαουδική Αραβία ήταν από τζιπ ή φορτηγό.......
Άφιξη αργά το βράδυ στη Σιγκαπούρη.......
Πρώτη εντύπωση: ένα τεράστιο αεροδρόμιο, υπερπολυτελείας με καταπληκτικές συνθέσεις λουλουδιών σε κάθε σημείο του χώρου..........και τα λουλούδια;;;Ορχιδέες!!!!! Μια πανδαισία από όλα τα χρώματα του υπέροχου αυτού λουλουδιού. Δεν γινόταν να μην το αγγίξω..... ενώ απαγορευόταν συγχρόνως........έπρεπε να πεισθώ ότι οι ορχιδέες ήταν αληθινές!
Χαζέψαμε αρκετά.........και βγαίνοντας από το αεροδρόμιο στο τσακ προλάβαμε τον κύριο με την ταμπέλα του ξενοδοχείου που έγραφε το όνομά μας να μας περιμένει.
Δεύτερη εντύπωση: Το ξενοδοχείο μια μικρή πολιτεία........πολλών αστέρων.....με ευγενέστατους υπαλλήλους και το μπουφέ του πρωινού, αν και έπρεπε να τον περπατήσω αρκετά για να τον δω όλο, άνευ σημασίας για μένα που δεν ρισκάρω να δοκιμάσω αυτά τα πιάτα με τα μαυριδερά περιεχόμενα και τις σκουροκόκκινες σάλτσες τους..............
Ξημέρωσε και εφοδιασμένοι με χάρτες αρχίσαμε το σεργιάνι. Εποχή των βροχών ήταν τότε, και πολύ υγρασία και ζέστη.
Τρίτη εντύπωση: Καθαριότητα!!!!!!!!!! Πεντακάθαροι δρόμοι, ούτε φυλλαράκι κάτω, με τασάκια για τους καπνιστές--αυτά τα ψηλά που έχουν κάποια κτίριά μας αλλά στην πολυτελή εκδοχή τους-....στα πεζοδρόμια, ανά μερικά μέτρα και ένας. Απαγορευόταν το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους, από τότε. Και θυμάμαι ότι έγραφε 600 δολάρια πρόστιμο στους παραβάτες.
Είδαμε πάρκα...........πολλά πάρκα θεματικά, με λουλούδια, με πουλιά, μέχρι με κροκόδειλους, φυσικά με εισιτήριο και επισκεφθήκαμε όσα προλαβαίναμε.
Και πολυκαταστήματα! Πολλά..............κάθε βήμα και ένα ............πολυτελείας, που έβρισκες μέσα από σάντουιτς μέχρι μαργαριτάρια με το μέτρο!!
Γεμάτη η Σιγκαπούρη με κάθε είδος που θα ήθελες να αγοράσεις στη μισή τιμή από ότι ήταν τότε στη χώρα μας.............και να έχουμε περιορισμό αγορών!!!!!!!!!!! Το βασίλειο του αφορολόγητου............
Τέταρτη εντύπωση: Τα ταξί! Μια ιστορία όχι για τους Έλληνες.............Τα ταξί τα είχαν εταιρείες. Κανένα δεν σταματούσε αν σήκωνες το χέρι και βρισκόσουν εκτός πιάτσας και εκτός σειράς, ακόμη και αν ήσουν με σπασμένο πόδι ή με παιδί στην αγκαλιά.....Υπήρχαν συγκεκριμένες θέσεις που έπρεπε να περιμένεις τη σειρά σου. Συνήθως μπροστά στα πολυκαταστήματα, υπήρχε μπάρα που χώριζε την τεράστια, έτσι και αλλιώς είσοδό τους, από τους πελάτες του ταξί. Και περίμενες υπομονετικά τα ταξί που έρχονταν- είναι η αλήθεια- το ένα πίσω από το άλλο συνεχώς. Έχω ξαναγράψει σε άλλο ποστ την προσπάθεια του Έλληνα και καθόλα ήρεμου άντρα μου να με πείσει ότι πρέπει να μιλήσω στον οδηγό και να του συστήσω να μη σπαταλά χρόνο παίρνοντας έναν έναν επιβάτη αλλά να συνδυάσει διπλές ή τριπλές κούρσες..........Ελληνική νοοτροπία βρε παιδί μου!!!!!!!!! Και φυσικά έπαιρνες το ταξί που σε πήγαινε στον προορισμό σου, και αν ήθελες να συνεχίσεις, με μια μικρή στάση, με το ίδιο ταξί, δεν γινόταν....Πχ ήθελα να πάρω το ταξί να περάσουμε από το ξενοδοχείο να πάρω κάτι που ξέχασα και να συνεχίσουμε.. μπορούσα;;; Όχι δεν μπορούσα. Έπρεπε να πληρώσω γι αυτήν την κούρσα και μετά να πάω στην πιάτσα που κάθε ξενοδοχείο είχε, να περιμένω το επόμενο ταξί για να συνεχίσω. Και τι δεν του είπα του ανθρώπου να τον πείσω...Θα είχε κυρώσεις, μου είπε, αν έκανε κάτι τέτοιο γιατί απαγορευόταν!!!!
πηγή |
Επισκεφθήκαμε και το νησί Σεντόζα, ένα από τα μεγαλύτερα της Σιγκαπούρης και που ήταν και αυτό φτιαγμένο για τους τουρίστες. Πάρκο μεγάλο με εισιτήριο φυσικά και με το ενυδρείο του με ένα σωρό θαλάσσια ζώα, τρενάκι σε ψηλές ράγες που πήραμε και μας γύρισε σε όλο το νησί, τελεφερίκ από και προς τη Σιγκαπούρη, όλα στην εντέλεια να λειτουργούν αλλά και για να εισπράττουν έσοδα από τους τουρίστες επισκέπτες.
Πέμπτη εντύπωση: Οι καφετέριες. Θα σου εξηγήσω....Αφού περπατήσαμε αρκετά ειδικά την πρώτη μέρα που ήμασταν και αμάθητοι από τα κατατόπια,θελήσαμε να πιούμε καφέ. Να σου πω πρώτα,ότι κάθε τόσο ξεσπούσε βροχή στα ξαφνικά και σταματούσε επίσης ξαφνικά και επίσης να σου πω ότι οι μόνοι που τρέχαμε ήμασταν εμείς οι ξένοι.........γιατί υπήρχαν και πολλοί άλλοι τουρίστες κυρίως Ευρωπαίοι....ενώ οι ντόπιοι ήρεμοι άνθρωποι βρε παιδί μου....Ειδικά οι κυρίες, που ήταν πολύ καλοντυμένες, άνοιγαν την τσάντα τους, έβγαζαν μια σακουλίτσα και από μέσα έπαιρναν την ομπρέλα τους. Μετά το πέρας της βροχής, την έκλειναν και ξανά στη σακούλα και στην τσάντα. Ήρεμα, ήσυχα..
Λοιπόν ώρα για καφέ. Υπέροχες καφετέριες.........όλες μία και μία αλλά δεν είχαν τραπέζια έξω.......Την πρώτη μέρα λοιπόν επισκεφθήκαμε μερικές που συναντήσαμε και μας άρεσαν, αλλά, η αλυσίδα μπροστά στην είσοδο που σε οδηγούσε στη σειρά σου για να περιμένεις να αδειάσει κάποιο τραπέζι ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Δηλαδή, θα μπω στην καφετέρια, θα περιμένω στη σειρά στην ειδική μπάρα που χώριζε είσοδο- έξοδο, και θα περιμένω ποιος θα φιλοτιμηθεί να φύγει για να πιω καφέ;;;;;;;;;;; Αποκλείεται........Και πες ότι βρήκα τραπέζι..........θα βλέπω ανθρώπους στη σειρά και θα κάθομαι αμέριμνη να πίνω τον καφέ μου;; Μπα, ξανά αποκλείεται.............
Έτσι ψάξαμε και βρήκαμε καφετέρια στα μέτρα μας και έξω, σε χώρο με πολύ πράσινο και ομπρέλες. Ωραίος καφές, τον απολαμβάναμε αλλά, άρχισε να βρέχει. Και μη φανταστείς απλή ψιχάλα, νεροποντή φαντάσου και θα με δεις πως πετάχτηκα και εγώ και οι άλλοι τουρίστες, πως μπήκαμε στο κέντρο της αδιάβροχης ομπρέλας με τις τσάντες μας για να μη βραχούν..........γελώντας φυσικά!!!!!!!!!!
Α..........και να σου πω ότι για όλες μας τις αγορές έπρεπε να κάνουμε παζάρια. Είχαμε γνώση του εθίμου τους...............και πραγματικά, λάτρευαν τα παζάρια, τα λάτρεψα τελικά και εγώ που γενικώς τα αντιπαθώ.
Έκτη εντύπωση: Η κινέζικη συνοικία......Με τα μικρά τους οικήματα, με τους ναούς τους, τους δράκους και τις παγόδες, τα τρίκυκλα με τους οδηγούς που σε πάνε βόλτα και φυσικά με την αγορά τους που έβρισκες κάθε τι......ό,τι ήθελες. Και μεταξωτά..............υπέροχα, λεπτεπίλεπτα με όμορφα χρώματα, με σχέδια ζωγραφισμένα στο χέρι. Με ινδικά στοιχεία που ανακατεύονται με τα κινέζικα........με ευγενικούς ανθρώπους αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, αγέλαστους.
Έβδομη εντύπωση: Πολυόροφες οικοδομές κατοικιών...........χωρίς μπαλκόνια με παράθυρα που είχαν κάτι παράξενα συστήματα για να απλώνουν τα ρούχα τους. Απρόσωπες, άκομψες κατά τη γνώμη μου.........που με έκαναν να λατρέψω τις απαίσιες δικές μας πολυκατοικίες.
Όγδοη εντύπωση: Αυτοκίνητα πολυτελείας!!!!!!!!!! Και δεν θυμάμαι να είδα ούτε μία μοτοσυκλέτα.................
Ένατη εντύπωση: Δεν είδαμε ούτε ένα σκύλο.......ούτε κάποιον ντόπιο να τον κρατά από λουρί. Είδαμε γάτες, αλλά όχι σκύλους. Ούτε έναν!!! Και από τη στιγμή που το συνειδητοποιήσαμε.................πάψαμε να τρώμε λουκάνικα!!!!!!! Μη γελάς.............δεν είμαι της δοκιμής φαγητού και ό,τι να' ναι....απαπαπα!!
Δέκατη εντύπωση: Το μετρό της, ή ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος γιατί μετρό δεν το λένε. Και εκεί πεντακάθαρα όλα, ούτε γκράφιτι, ούτε σκουπιδάκι. Και πολλές γραμμές, εξωτερικές. Με εισιτήρια που βγάζουν μηχανήματα και δέχονται ό,τι νόμισμα έχεις στο πορτοφόλι σου. Σου δίνουν ρέστα και σου ισιώνουν μάλιστα το χαρτονόμισμα αν είναι τσαλακωμένο...............
Πολύ όμορφα περάσαμε............Πολυλόγησα βέβαια αλλά σου είπα μόνο τα μισά...Δεν σου είπα για τους υπέροχους ναούς που συναντάς στο διάβα σου, για το πράσινο-δέντρα και λουλούδια- που έχει το νησί, για τους παπαγάλους που δίνουν παράσταση θεατρική, για το πόσο μοντέρνα δυτικού τύπου είναι η Σιγκαπούρη, αλλά με πολλά ασιατικά στοιχεία που της δίνουν τόσο χρώμα!!!!
Α..........δε σου είπα για τις μεγάλες λεωφόρους της με τις 4 λωρίδες κυκλοφορίας και για τη μεγάλη κίνηση που έχει..........αλλά θα σου πω τώρα που το θυμήθηκα, για τη μέρα που περιμένοντας στο φανάρι να ανάψει το πράσινο των πεζών για να περάσω μια τέτοια λεωφόρο, κατέβασα το δεξί μου πόδι από το πεζοδρόμιο...Ασυναίσθητα..........αυθόρμητα..........και συζητώντας με τον άντρα μου δεν είδα αμέσως όλες τις σειρές τα αυτοκίνητα να έχουν σταματήσει ενώ είχαν πράσινο .............δεν κατάλαβα αμέσως ότι η αιτία ήταν η προβολή του κουντεπιέ μου στη λεωφόρο..............Και όταν το κατάλαβα και μαζεύτηκα, όλα τα αυτοκίνητα ξεκίνησαν. Κανένας δεν μου έκανε παρατήρηση, κανένας δεν κόρναρε, κανένας δεν έκανε άσεμνη χειρονομία.........και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πιο άσχημα. Άλλη μια φορά το έχω κάνει, εσκεμμένα πάντως, στην Ελβετία στη Βέρνη και σταμάτησαν πάλι τα αυτοκίνητα.Ήθελα να δω πώς συμπεριφέρονται οι οδηγοί στους πεζούς. Δεν το τόλμησα ποτέ εδώ στη χώρα μας γιατί ξέρω ότι θα έμενα χωρίς πόδι, αλλά ούτε στην Ιταλία το δοκίμασα γιατί ............ξέρεις τώρα για την ''ούνα φάτσα.........'' ε......τον φόβο τον είχα και εκεί! Όμως, αν προσπαθήσεις να περάσεις απέναντι, όπως εδώ, στη μέση της λεωφόρου, μπορεί να σε πατήσει κάποιο αυτοκίνητο.....δεν σταματά κανείς!!
Α...θα σου πω και για τους εμπόρους που φώναζαν την πραμάτεια τους και άκουγα σε όλες τις γλώσσες το κάλεσμα των πελατών.....Κάποια στιγμή άκουσα ''έλα μαμά, έλα, πάρε καλό'' και προσπαθούσα να καταλάβω .........ποια γλώσσα είναι αυτή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Όμως, ο χρόνος έτρεχε σαν το νεράκι, όπως σε όλες τις όμορφες στιγμές και έφτασε η ημέρα της αναχώρησης.
Το ταξίδι τελείωσε και έγινε για μένα, μια ανάμνηση αξέχαστη, ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε και που έκανε την επιστροφή στην πραγματικότητα να είναι ομορφότερη.
Η μαγεία του ταξιδιού ποτέ δεν τελειώνει ακόμη και όταν γίνεται ανάμνηση!!!