Αυτοί είμαστε οι Έλληνες!!!!!!!!!!!!

Αυτοί είμαστε οι Έλληνες!!!     
Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Όμηρος , Ησιόδος, Πίνδαρος....
Κι όλη η ποίηση της   Οικουμένης, η όποια ποίηση, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε το πρώτο γράμμα, μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει γράμματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται! 
                                  Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης..
Κι όλη η δραματική τέχνη της Οικουμένης, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε το πρώτο γράμμα κι η ανθρώπινη ψυχή έζησε το πρώτο δράμα, μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει γράμματα κι η ανθρώπινη ψυχή θα ζει δράματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται! 
                                   Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Πυθαγόρας, Δημόκριτος, Ευκλείδης..
Κι όλης της Οικουμένης η επιστήμη, από τότε που τ' ανθρώπινο χέρι πελέκυσε τον πρώτο αριθμό μέχρις ότου τ' ανθρώπινο χέρι θα πελεκάει μαθηματικούς τύπους και γεωμετρικά σχήματα, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!
                                  Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας, τρεις λέξεις, τρία ονόματα! Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης...



Κι όλης της Οικουμένης η σκέψη, από τότε που η ανθρώπινη γλώσσα άρθρωσε τη πρώτη συλλαβή μέχρις ότου ο ανθρώπινος νους θα μας επιτρέπει να βαδίζουμε επί δύο πελμάτων, θα γονατίζει και θα προσεύχεται!
                             Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας τη λέξη άνθρωπος! Και του δώσαμε νου και ψυχή και καρδιά κι αισθήματα... Χαράζουμε στην άκρη του γαλάζιου ουρανού μας τη λέξη φως! Και τη χαρίζουμε στον άνθρωπο! Και τη λέξη Λευτεριά, και τη λέξη Σοφία και τη λέξη Τιμή και τη λέξη Αλήθεια και τη λέξη Αγάπη! Ναι Αγάπη... Και δώσαμε στη κάθε μια το σωστό κι αληθινό, τ' ανθρώπινό της νόημα και τις χαρίσαμε όλες μαζί στον άνθρωπο να τις κάνει ζωή... Κι από κείνη τη στιγμή ο άνθρωπος βρήκε φωνή να ψελλίσει και ψέλλισε... 
                        «Είμαι πολιτισμένος»!
Κι αν μια μέρα μαύρη, όλη της γης η σάρκα γενεί ένα μαύρο κάρβουνο και μείνει όρθια μονάχα μια κολώνα κάποιου ελληνικού Ναού, ειν' αρκετή, είναι το μόνο σημάδι που μπορεί να μαρτυρήσει πως σε τούτο το μαύρο κάρβουνο, κάποτε γεννήθηκε ένας πολιτισμός από σπέρμα θεϊκό!!!
                             Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
Γι αυτό το μίσος είναι μεγάλο, ο φθόνος ατέλειωτος κι οι μαχαιριές βαθειές...
Κυριάκος Διακογιάννης

Σύντομο βιογραφικό:   ...............................................................          
Ο Κυριάκος Διακογιάννης γεννήθηκε στα ριζά του βράχου της Ακροπόλεως, στις 28.8.1927. Το 1929 τον βάπτισαν ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος και ο "Πατριάρχης" των Ελλήνων εκδοτών Κώστας Ελευθερουδάκης. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο και από το 1946 μέχρι το 1950 ήτο τακτικό μέλος της εθνικής ομάδος Στίβου. Πρωταθλητής Ελλάδος στο πένταθλο το 1947 και στο δέκαθλο το 1948. Την ίδια χρονιά στο "περιοδεύον" τον επέλεξαν να υπηρετήσει στην πολεμική αεροπορία, υπηρέτησε επί δεκάμηνο, του ζήτησαν να υπογράψει "δήλωση" εξευτελισμού, αρνήθηκε, τον απέταξαν και τον μετέταξαν στο Στρατό Ξηράς. Το 1949 επιστρέφοντας από τα Χανιά, νικητής των 100 μέτρων στα "Βενιζέλια", καλείται εκ νέου στο Στρατό προς συμπλήρωση της θητείας του, αρνείται εκ νέου να υπογράψει "δήλωση", και στις 22.10.1949 τον εξορίζουν στο Μακρονήσι ως αόπλο στρατιώτη κομμουνιστικών φρονημάτων. Απολύεται από τη Μακρόνησο στις 15.7.1951. Εργάζεται σε λατομείο της Πεντέλης εργάτης ανειδίκευτος και "μπετατζής" σε οικοδομές για να συγκεντρώσει τα χρήματα "εξαγοράς" διαβατηρίου (20 χρυσές λίρες) και να ξενιτευτεί. Αρχές του 1954 φθάνει στο Λονδίνο. Τον προσλαμβάνει συντάκτη στο περιοδικό που εξέδιδε εκεί ο μετέπειτα κουμπάρος του Γιάννης Χατζηπατέρας. Σε δημοσιογραφική αποστολή στο Παρίσι γνωρίζεται και παντρεύεται την πρώτη του, Γαλλίδα, σύζυγο, και η πρώτη του κόρη γεννιέται το 1956. Στο Παρίσι εκδίδει την εφημερίδα Πατρίς, εγγράφεται στη Νομική Σχολή της Σορβόννης δεν φτάνει ποτέ σε πτυχίο. Οι Γάλλοι του απονέμουν το μετάλλιο "Τεχνών, Επιστημών και Γραμμάτων" το 1961 και δύο χρόνια αργότερα το μετάλλιο "Κοινωνικής Αγωγής". Σε δεύτερο γάμο με την Όλγα το γένος Τερμεντζή αποκτά ένα γιο και τρεις κόρες. Είναι συνταξιούχος από το 1997 και συγγραφέας πολλών έργων. Επί δεκαοκτώ χρόνια αρθρογράφος της εφημερίδας Αυριανή, στην οποία δημοσιεύτηκαν περισσότερα από επτά χιλιάδες κείμενά του.

2 σχόλια:

  1. Τις μέρες των Χριστουγέννων δεν έκανα βόλτες στη μπλογκόσφαιρα και μου ξέφυγε η ανάρτησή σου με το κείμενο του Κυριάκου Διακογιάννη!Δεν θα το πιστέψεις αλλά δεν έχω χάσει κανένα από τα άρθρα του στην Αυριανή κι έχω διαβάσει κάποια από τα βιβλία του(Ανθρώπινα πιράνχας,Στην Κόλαση της ΚΥΠ,Το πανέρι με τις οχιές).Φοβερός άνθρωπος,Ελληνας πάνω απ' όλα,εκπληκτικός συγγραφέας,σωστός και προφητικός πολλές φορές!
    Πολύ καλή η επιλογή σου Αννα,μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη και μένα μ'αρέσει όπως επίσης βρήκα το κείμενό του αυτό διαχρονικό και αληθινό!
    Χαίρομαι που σου αρέσει και σένα!
    Σ'ευχαριστώ πολύ να σαι καλά
    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή